De telefoon trilt. Een nieuwe e-mail. Een cliënt met een dringend probleem. Je kijkt op de klok – alweer later dan gepland. Je had eigenlijk allang thuis willen zijn. Weer niet gelukt vandaag. Die stapel dossiers blijft groeien, net als de druk.

Even ademhalen?
Geen tijd voor. Je moet door.

Ontspanning?

Dat stel je uit tot het weekend. Maar als het zover is, ga je toch nog even een paar uurtjes werken. Je houdt immers van je vak. En die conclusie schrijft zich niet vanzelf. Ook niet met behulp van je vriend Chat.

Je bent goed in wat je doet. Het is je passie. Maar eerlijk? Soms knaagt er iets.

De continue prestatiedruk. De al dan niet gerechtvaardigde verwachtingen van cliënten, van de maatschap en.... van jezelf. Idiote tegenpartijen die niet snappen hoe het moet, rechters die partijdig zijn. Hoe deal je ermee? Het voelt soms als een strijd. De strijd om alles perfect te doen, geen fouten te maken, geen zwakte te tonen.

Je moet scherp blijven. Daar wordt je voor betaald.

Toch merk je ook de signalen. Het sporten schiet erbij in. Je drinkt misschien iets meer dan dat ene glas. Vermoeidheid. Korter lontje. Steeds minder energie.

Misschien slaap je slechter, misschien mis je steeds vaker de momenten met familie of vrienden. Misschien zegt een klein stemmetje: zo kan het niet langer, er moet iets veranderen.

Wat als je echt even kan stoppen? Om te reflecteren. Te ademen?

Even uit de mallemolen stappen om helder te zien wat je écht nodig hebt?

Dit is de reden waarom ik jaarlijks twee keer het Advocaten Retreat organiseer.

Niet als luxe uitje, maar als een investering in jezelf.

Zodat je niet langer overleeft, maar écht leeft.

En! Je kunt in een keer je intervisie punten halen